του Διονυσίου Νιάχου*
Από την προηγούμενη εβδομάδα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα μου για δημοτικός σύμβουλος με τον Βασίλη Αϊβαλή μέχρι και σήμερα έχω ακούσει ουκ ολίγα από φίλους και «φίλους», με ποικίλα σχόλια και συμπεράσματα να κινούνται γύρω από τον ίδιο άξονα, «γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με την τοπική αυτοδιοίκηση».
Άλλοι πιστεύουν πως αποβλέπω σε οικονομικά ή εργασιακά ωφέλη, ανακάλυψαν μάλιστα μια πλάγια στρατηγική που εξηγεί τη μέχρι τώρα δράση μου μέσω αρθρογραφίας και social media. Άλλοι με έχρισαν «κομματόσκυλο» ή αποστάτη, ανάλογα την οπτική του καθενός. Άλλοι έψαξαν να βρουν κάτι «στραβό» να με χτυπήσουν και μακάρι να ήταν μόνο αυτά.
Η δυσπιστία που γεννάται όμως είναι λογική, γιατί ένας άνθρωπος με τη δουλειά του, την οικογένεια του, την ηρεμία του να ασχοληθεί με τη «βαβούρα» δήμου; Σας απαντώ λοιπόν, χρησιμοποιώντας μια διατύπωση χιλιάδων χρόνων από το στόμα του Πρωταγόρα, «τῆς ἀρετῆς, εἰ μέλεις πόλις εἶναι, οὐδένα δεῖ ἰδιωτεύειν», δηλαδή όποιος φέρει τον τίτλο του πολίτη και λογίζεται οργανικό μέλος της κοινωνίας οφείλει και πρέπει τα ενδιαφέροντά του να επεκτείνονται μέσα στον κύκλο της ολότητας, αυτού που ονομάζεται Πόλις και όχι γύρω από το ατομικό του συμφέρον.
Το «εἰ μέλεις πόλις» που μέχρι πρότινος είχαμε την πολυτέλεια να το αγνοούμε, μας οδήγησε στο σημείο να μην έχουμε πια αυτήν την άνεση της ιδιώτευσης και το ερώτημα που ορθώθηκε μπροστά μου ήταν αν θα συνεχίσω να κρύβομαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο ασκώντας κριτική εκ του ασφαλούς ή θα βγω μπροστά, θέτοντας τον εαυτό μου αντικείμενο της ίδιας κριτικής.
Αποφασιστικό ρόλο στην απόφαση μου έπαιξε τα όσα είδα και έζησα τα τελευταία οκτώ χρόνια. Είδα την πόλη μου, την πόλη όπου γεννήθηκα, όπου μεγάλωσα και ανδρώθηκα, την πόλη όπου ζω, μεγαλώνω την οικογένεια μου και εργάζομαι, να μαραζώνει. Είδα την πόλη μου, την πόλη που αγαπώ, μια πόλη όμορφη με ιστορία να παρακμάζει, να συρρικνώνετε οικονομικά και να μένει στάσιμη απέναντι στις εξελίξεις.
Η Πάτρα μας περιθωριοποιείται, την ώρα που άλλοι δήμοι, όπως ο δήμος Τρικκαίων, ο Δήμος Καλαμάτας, Δήμος Ιωαννιτών, ο Δήμος Χαλανδρίου, ο Δήμος Κηφισιάς, … και ο κατάλογος δεν τελειώνει, να εξελίσσονται με θετικές προοπτικές για το μέλλον μέσα από την ανάπτυξη προγραμμάτων για την ψηφιακή κοινωνία, την κυκλική οικονομία, την πράσινη ανάπτυξη και πλειάδα άλλων δράσεων, που χρηματοδοτούνται από πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων Διεθνών Χρηματοδοτικών Οργανισμών αλλά και από εθνικούς πόρους. Είναι δήμοι που διευρύνουν τις δημοκρατικές τους διαδικασίες, με την εδραίωση συμμετοχικών διαδικασιών τόσο στους προϋπολογισμούς των δήμων όσο και στις τοπικές διαβουλεύσεις, συμβάλλοντας ενεργά στην εφαρμογή πολιτικών που προωθούν τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και των διαφορετικών κοινοτήτων.
Όταν λοιπόν με ρωτάνε γιατί αποφάσισα να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση, η απάντηση έρχεται από μόνη της, γιατί θέλω επιτέλους η πόλη μου να ξαναγίνει η πόλη που όλοι θέλουμε, γιατί θέλω η Πάτρα να ξαναγίνει μια πόλη ζωντανή, όμορφη, καθαρή, με ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της, μια πόλη σταθμός για τους ξένους και τους περαστικούς, μια πόλη ορόσημο για τη Δυτική Ελλάδα. Θέλω την Πάτρα του μέλλοντος μέσα από την ψηφιοποίηση και την ανάπτυξη στα πλαίσια μιας πράσινης οικονομίας, μια Πάτρα πόλο έλξης για επενδύσεις με προστιθέμενη αξία στους τομείς που έχει ανάγκη η τοπική οικονομία, μια Πάτρα στο επίκεντρο των τοπικών και διεθνών εξελίξεων.
Και σε όσους με ρωτάνε γιατί με τον Αϊβαλή, τους απαντώ ότι στο πρόσωπο του Βασίλη δεν ανακάλυψα έναν αυτόκλητο σωτήρα των πάντων, αλλά ανακάλυψα έναν άνθρωπο νέο, με γνώση, εμπειρία και διάθεση να σηκώσει τα μανίκια και να δουλέψει για την πόλη μας. Θα συμπαρασταθώ λοιπόν στο όραμα του Βασίλη, για μία Πάτρα Σπουδαία και Πάλι, ένα όραμα με πρόγραμμα, με σχεδιασμό, με στοχοθεσία, αλλά πάνω από όλα ένα όραμα προοδευτικό, δημοκρατικό χωρίς αγκυλώσεις και αστερίσκους που απευθύνεται με ειλικρίνεια απέναντι σε όλους τους πολίτες της Πάτρας.
*Ο Διονύσιος Νιάχος είναι δημόσιος υπάλληλος, υποψήφιος σύμβουλος με την παράταξη «Πάτρα Σπουδαία και πάλι», με επικεφαλής τον Βασίλη Αϊβαλή.