του Χρήστου Θωμά*
Από τη σχολή της δημόσιας διοίκησης ένα δίδαγμα που θυμάμαι ορίζει πως με καλούς δημόσιους λειτουργούς και κακούς νόμους είναι δυνατό να κυβερνήσεις. Με κακούς δημόσιους λειτουργούς ούτε οι καλύτεροι νόμοι δε θα βοηθήσουν.
Αναφορικά με την πόλη μας αυτό κατά κάποιον τρόπο διαταράχθηκε. Δεν ήταν μόνο οι νόμοι, ήταν και η βούληση της τότε κεντρικής κυβέρνησης στο πρόγραμμα της με κατεύθυνση την κοινωνική πολιτική.
Υπό το πρίσμα αυτό εμφανίστηκε στην πόλη μας ένας δήμαρχος προστάτης των λαϊκών συμφερόντων, τίτλος που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Αξίζει όμως τον τίτλο αυτό; Αποτελεί πράγματι τον Ρομπέν των πατρινών; Ή έχει συντελεστεί προπαγάνδα ακραίου βαθμού, με αποτέλεσμα την οικειοποίηση της κοινωνικής πολιτικής της τότε κυβέρνησης;
Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι στην πρώτη θητεία του δημάρχου η πόλη κέρδισε διεκδικήσεις χρόνων (παραλιακό μέτωπο, υπογειοποίηση τρένου, στήριξη λαϊκών στρωμάτων) και κατά τη δεύτερη θητεία -ενώ έχει μεσολαβήσει η αλλαγή της κυβέρνησης- αν δεν έχουν ακυρωθεί (τρένο) ναυαγούν χρόνο με τον χρόνο (παραλιακό μέτωπο) όπως οι προβλήτες της μαρίνας λίγα μέτρα πιο πέρα μάλλον η απάντηση μετατρέπει το ερώτημα σε ρητορικό.
Σήμερα λοιπόν, που η κεντρική νομοθεσία και το πλαίσιο αυτής δεν ευνοεί την ανάδειξη της πόλης μας είναι πιο αναγκαίο από ποτέ οι δημοτικοί λειτουργοί της πόλης μας την επόμενη πενταετία να συνδυάζουν την άριστη κατάρτιση με την πολιτική βούληση που θα επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν παραμείνει το δίπτυχο κακοί νόμοι – κακοί λειτουργοί για ακόμη μια θητεία τα αποτελέσματα θα είναι μοιραία.
Στην παράταξη “Πάτρα σπουδαία και πάλι” φυσικά και υπάρχουν κομματικές ταυτότητες όπως και η δική μου, ταυτότητες που δείχνουν την ιδεολογική κατεύθυνση της λειτουργίας του δήμου. Αυτή είναι η έννοια της πολιτικής αποτύπωσης στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι η μετατροπή του τρίτου μεγαλύτερου Δήμου της χώρας σε κομματικό όργανο όπως συντελείται μέχρι σήμερα.
*Ο Χρήστος Θωμάς είναι Ελεύθερος Επαγγελματίας, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη «Πάτρα Σπουδαία και πάλι», με επικεφαλής τον Βασίλη Αϊβαλή.